вясно́вы, см. веснавы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

весе́нний веснавы́, вясно́вы, вясе́нні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́сні поэт., см. веснавы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смаржо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м.

Веснавы грыб на кароткай ножцы і з шапкай, паверхня якой маршчыністая, у звілістых складках.

|| прым. смаржко́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

веснаве́й, ‑ю, м.

Паэт. Веснавы вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вясно́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і веснавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́сціш, ‑у, м.

Абл. Вусцішнасць. Галодныя каровы гвалтам Будзілі вусціш веснавы. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́шний уст., обл. веснавы́, вясе́нні;

ве́шние во́ды веснавы́я (вясе́ннія) во́ды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адзі́мак, ‑мку, м.

Веснавы замаразак. А ўжо нават сам дрыготкі адзімак Вяшчуе звонка: — Ідзе вясна! Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́сні, ‑яя, ‑яе.

Паэт. Веснавы. На вясёлкавым кані Едзе першы весні гром Нашым полем за сялом. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)