ве́рхні
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ве́рхні |
ве́рхняя |
ве́рхняе |
ве́рхнія |
| Р. |
ве́рхняга |
ве́рхняй ве́рхняе |
ве́рхняга |
ве́рхніх |
| Д. |
ве́рхняму |
ве́рхняй |
ве́рхняму |
ве́рхнім |
| В. |
ве́рхні (неадуш.) ве́рхняга (адуш.) |
ве́рхнюю |
ве́рхняе |
ве́рхнія (неадуш.) ве́рхніх (адуш.) |
| Т. |
ве́рхнім |
ве́рхняй ве́рхняю |
ве́рхнім |
ве́рхнімі |
| М. |
ве́рхнім |
ве́рхняй |
ве́рхнім |
ве́рхніх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
перано́ссе, я, мн. -і, -яў, н.
Верхняя частка носа ніжэй ілба паміж вачамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бундэсра́т, -а, М -ра́це, м.
Верхняя палата парламента ў Германіі, орган прадстаўніцтва зямель.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
клуб³, -а́, мн. клубы́, -о́ў, м.
Верхняя частка бядра.
Выбіць нагу з клуба.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
блу́за, -ы, мн. -ы, блуз, ж.
Прасторная верхняя сарочка без пояса.
Рабочая б.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гарта́нь, -і, мн. -і, -ей, ж.
Верхняя частка дыхальнага горла.
|| прым. гарта́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
усе́чаны, -ая, -ае.
У матэматыцы: такі, у якога верхняя частка адсечана плоскасцю.
У. конус.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
усхо́д², -у, М -дзе, м.
Верхняя больш высокая частка ступні, пад’ём.
Боты ціснуць на ўсходзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паднябе́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
Верхняя частка поласці рота.
Цвёрдае п.
|| прым. паднябе́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кро́на¹, -ы, мн. -ы, крон, ж.
Верхняя галіністая частка дрэва з яго лісцем.
Пад кронамі дубоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)