Verbum

ве́рхні, -яя, -яе.

1. Які знаходзіцца, размешчаны на версе, вышэй за іншых.

В. слой.

Верхняя губа.

2. Блізкі да вытокаў.

Верхняе цячэнне.

3. Які надзяваецца зверху на што-н.

Верхняе адзенне.

4. Які адносіцца да вярхоў (у 8 знач.).

В. рэгістр.

о́хабень, -бня, мн. -бні, -бняў, м.

Старадаўняе рускае верхняе адзенне ў выглядзе кафтана з чатырохвугольным адкладным каўняром.

до¹, нескл., н.

Першы гук музычнай гамы, а таксама нота, якая абазначае гэты гук.

Узяць верхняе до.

драп, -у, м.

Тоўстая шарсцяная тканіна, з якой шыюць верхняе адзенне.

Паліто з драпу.

|| прым. дра́павы, -ая, -ае.

вярхо́ўе, -я, мн. -і, -яў, н.

Верхняе цячэнне ракі і мясцовасць, якая прылягае да яе.

У вярхоўях Бярэзіны.

апанча́, -ы́, мн. -ы́, -э́й, ж.

Старадаўняе верхняе адзенне ў выглядзе доўгага шырокага плашча.

|| прым. апанчо́вы, -ая, -ае.

хала́т, -а, М -ла́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Верхняе хатняе або рабочае адзенне, якое захінаецца або зашпіляецца.

Рабочы х.

2. Верхняе адзенне ў некаторых азіяцкіх народаў, полы якога захінаюцца адна за другую.

|| памянш. хала́цік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. хала́тны, -ая, -ае.

Халатная тканіна.

бравэ́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Кароткае верхняе мужчынскае адзенне, звычайна з аўчын, абцягнутых саматканым сукном.

аднабо́ртны, -ая, -ае.

Пра верхняе адзенне: з гузікамі па краі аднаго борта і петлямі па краі другога.

А. пінжак.

сярмя́га, -і, ДМ -мя́зе, мн. -і, -мя́г, ж.

Верхняе адзенне з грубага даматканага сукна.

|| прым. сярмя́жны, -ая, -ае.