валацу́жнік, ‑а, м.

Разм. Тое, што і валацуга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бродя́га бадзя́га, -гі м., валацу́га, -гі м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брадзя́га, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -дзя́зе, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -дзя́г.

Тое, што і валацуга (у 1 і 2 знач.), бадзяга².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арха́равец, ‑раўца, м.

Разм. лаянк. Буян, свавольнік; абадранец, валацуга.

[Ад уласнага імя маскоўскага обер-паліцмайстра і губернатара ў канцы 18 ст. Архарава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абадра́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (разм.).

1. Чалавек, які ходзіць у падраным, зношаным адзенні.

2. Басяк, валацуга.

Развялося абадранцаў, страх колькі.

|| ж. абадра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

волоки́та​II (любитель поухаживать) разг., уст. залётнік, -ка м.; валацу́га, -гі м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абадра́нец, ‑нца, м.

Разм. Той, хто ходзіць у падраным, зношаным адзенні; басяк, валацуга. Блецька раз прыгледзеўся, што той [Гальвас] у нейкага абадранца выйграў у карты грошы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валача́й ’валацуга’, валачайка ’валацужніца’ (Шатал.). Да валачыць, валачыцца. Гл. валацуга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скандалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто ўчыняе скандалы, скандаліць. [Стараста:] — Валацуга і скандаліст, бадзяўся па гарадах, капейкі пры душы ніколі не меў, .. у нашым родзе, гэткіх ніколі не было... Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

селадо́н, ‑а, м.

Уст., цяпер іран. Аматар заляцацца да жанчын, валацуга. Румяныя вусны [графа Хаданскага] завучана ўсміхаюцца, — нават ямачка амура на адной шчацэ. Відаць, быў у свой час селадон, ведаў сабе цану. Караткевіч.

[Ад імя Селадон — героя рамана французскага пісьменніка 16–17 стст. д’Юрфэ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)