чаро́т, -у, М -ро́це, мн. чараты́, чарато́ў, м.
Высокая вадзяная або балотная расліна сямейства асаковых, а таксама зараснік гэтай расліны.
|| прым. чаро́тавы, -ая, -ае і чараця́ны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сальві́нія, ‑і, ж.
Вадзяная аднагадовая травяністая расліна сямейства сальвініевых; вадзяная папараць. Для Палесся таксама характэрна прысутнасць такіх рэдкіх рэліктавых відаў раслін, як вадзяны арэх, альдраванда, сальвінія і жоўты рададэндран. «Весці».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
куто́ра, ‑ы, ж.
Невялічкая насякомаедная жывёліна сямейства землярыек; вадзяная землярыйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шышня́к, ‑у, м.
Вадзяная ці балотная шматгадовая травяністая расліна сямейства сланаягаднікавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гарла́чык, ‑а, м.
1. Памянш.-ласк. да гарлач.
2. Вадзяная расліна сямейства гарлачыкавых з вялікімі лістамі і белымі або жоўтымі кветкамі; вадзяная лілія. Лена апусціла руку ў ваду, сарвала вялікую белую кветку гарлачыка. Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гідратурбі́на, ‑ы, ж.
Турбіна, якая прыводзяцца ў рух сілай патоку вады; вадзяная турбіна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рагалі́снік, ‑у, м.
Вадзяная расліна сямейства рагаліснікавых з дробнымі адзіночнымі кветкамі, без каранёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чылі́м, ‑у, м.
Травяністая вадзяная расліна, плодам якой з’яўляецца арэх; вадзяны арэх; рагульнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вадапе́рыца, ‑ы, ж.
Вадзяная шматгадовая травяністая расліна сямейства першакветных, сцяблы якой сцелюцца пад вадой.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эладэ́я, ‑і, ж.
Вадзяная расліна сямейства жабінкавых, якая засмечвае сажалкі і вадаёмы; расце ў акварыумах.
[Грэч. helōdēs — балотны, helos — балота.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)