бара́н

‘рубанак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бара́н бараны́
Р. барана́ барано́ў
Д. барану́ барана́м
В. бара́н бараны́
Т. барано́м барана́мі
М. баране́ барана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

борона́ с.-х. барана́, -ны́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спружыно́вы пружи́нный;

~вая барана́ — пружи́нная борона́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спружыно́ўка, -і, ДМо́ўцы, мн. -і, -но́вак, ж. (разм.).

Барана, дзеянне якой заснавана на выкарыстанні спружын.

|| прым. спружыно́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Сцегнавая ці лапатачная частка тушы свінні або барана, адпаведным чынам прыгатаваная для ўжывання.

Вяпровая ш.

|| прым. шы́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руно́, ‑а, н.

Шэрсць авечкі. Тонкае руно.

•••

Залатое руно — у грэчаскай міфалогіі: залатая шкура барана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дарэ́заць сов.

1. (окончить резание) доре́зать; (пилой — ещё) допили́ть;

2. в др. знач. прире́зать;

д. барана́ — прире́зать бара́на;

д. зямлі́ — прире́зать земли́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ды́скавы, ‑ая, ‑ае.

З рабочай часткай у выглядзе спецыяльнага дыска (пра машыны, механізмы). Дыскавая сеялка. Дыскавая барана. Дыскавая піла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўцабы́к, ‑а, ж.

Жывёліна атрада парнакапытных, якая мае прыкметы быка і барана, водзіцца на астравах Канадскага Арктычнага архіпелага і ў Грэнландыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абялі́ць сов.

1. обели́ть;

2. разг. освежева́ть;

а. барана́ — освежева́ть бара́на;

3. разг. (очистить от коры) окори́ть;

а. лі́пу — окори́ть ли́пу;

4. перен. (оправдать) обели́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)