бакаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.
1. Бакавая частка чаго-н.
Б. армяка выгарала.
Б. судака.
2. Тое, што і бакавіца.
Б. кузава.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бакаві́ца, ‑ы, ж.
Бакавая сценка вагона, кузава, шафы і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчака́, -і́, ДМ шчацэ́, мн. шчо́кі і (з ліч. 2, 3, 4) шчакі́, шчок, шчака́х, ж.
1. Бакавая частка твару ад скулы да ніжняй сківіцы.
Чырвоныя шчокі.
Пацалаваць у шчаку.
2. Бакавая плоская частка чаго-н. (спец.).
Ш. сякеры.
|| памянш. шчо́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).
|| прым. шчо́чны, -ая, -ае (спец.).
Шчочная мышца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бако́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы, мн. -і, -ко́вак, ж.
Бакавы пакойчык у хаце; бакавая прыбудова пры чым-н.
Спаць у бакоўцы.
|| прым. бако́вачны, -ая, -ае.
Баковачнае акно.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бакаві́на, ‑ы, ж.
1. Бакавая частка чаго‑н. Доўга сек [Эфір] бакавіну гары, доўга абліваўся салёным потам, але, нарэшце, прабіўся да нейкай мяккай пароды. М. Ткачоў.
2. Тое, што і бакавіца. Бакавіна вагона.
3. Бакавая частка тушы. — Шынкевіч таксама добрая цаца! — падчэпліваючы відэльцам сакавітую бакавіну ліня з каструлі, абурана прадаўжаў Фама Гаўрылавіч. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кулуа́ры, ‑аў; адз. кулуар, ‑а, м.
Памяшканне (бакавая зала, калідоры) у парламенце, тэатры, якое служыць для адпачынку, неафіцыйных сустрэч, абмену думкамі. Гутаркі ў кулуарах.
[Фр. couloir — калідор.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адко́с, -у, м.
1. Адхон, нахільная паверхня гары і пад.
А. узгорка.
2. Бакавая нахільная паверхня дарожнага насыпу.
Адкосы дарог.
Умацаваць а.
3. Нахільная паверхня чаго-н., якая ідзе пад вуглом (спец.).
|| прым. адко́сны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прысце́нак, ‑нка, м.
Бакавая прыбудоўка. За якую гадзіну на паўметра вырас прысценак. Гроднеў. Зіна вывела Сяргейку з-за стала і накіравалася з ім у прысценак. Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ По́бачні ’бакавая частка воза’ (раг., Сл. ПЗБ). Гл. папярэдняе слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фасе́т, ‑а, М ‑сеце, м.
Спец.
1. Скошаная бакавая грань чаго‑н.
2. Грань адшліфаванага каменя.
3. Рагавіца кожнага з асобных вочак, з якіх складаецца складанае вока членістаногіх.
[Фр. facette.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)