урду́, нескл., м.

Афіцыйная мова Пакістана, адна з сучасных літаратурных моў Індыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афіцы́йны, -ая, -ае.

1. Урадавы або службовы.

Афіцыйная асоба.

А. дакумент.

2. Зроблены па ўстаноўленай форме, з захаваннем усіх правіл і фармальнасцей.

А. тон.

Афіцыйнае запрашэнне.

|| наз. афіцы́йнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адно́сіна, -ы, мн. -ы, -сін, ж.

1. Афіцыйная дзелавая папера з запытаннем ці паведамленнем аб чым-н., дакумент.

Паступіла а.

2. спец. Лік, які атрымліваецца ад дзялення адной велічыні на другую.

Геаметрычная а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наме́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Асоба, якая замяняе каго-н.

Знайсці сабе намесніка.

2. Афіцыйная назва асобы, якая замяшчае кіраўніка.

Н. дырэктара.

|| ж. наме́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. наме́сніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іншаро́дзец, ‑дца, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — афіцыйная назва прадстаўніка нярускай народнасці, звычайна ўраджэнца ўсходняй ускраіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афіцы́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўстаноўлены ўрадам, адміністрацыяй, службовай асобай, выходзіць ад іх. Афіцыйная прапаганда. Афіцыйная асоба. Афіцыйны дакумент.

2. Зроблены па ўстаноўленай форме, з захаваннем усіх правіл, фармальнасцей. Афіцыйны прыём. Афіцыйнае запрашэнне. // перан. Халодна-ветлівы, стрыманы. Шчыра кажучы,.. [Лявонку] падабаўся афіцыйны тон размовы. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наркама́т, ‑а, М ‑маце, м.

Народны камісарыят (афіцыйная назва, якой карысталіся да 15 сакавіка 1946 г.). Прадстаўнік наркамата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ска́рга, -і, ДМ -рзе, мн. -і, -аў, ж.

1. Выражэнне незадавальнення, нараканне з прычыны непрыемнасцей.

Скаргі дзяцей.

2. Афіцыйная заява аб незаконным дзеянні якой-н. асобы, установы, арганізацыі.

Напісаць скаргу.

Кніга скаргаў.

|| прым. ска́ргавы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́тліва-афіцы́йны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́тліва-афіцы́йны ве́тліва-афіцы́йная ве́тліва-афіцы́йнае ве́тліва-афіцы́йныя
Р. ве́тліва-афіцы́йнага ве́тліва-афіцы́йнай
ве́тліва-афіцы́йнае		 ве́тліва-афіцы́йнага ве́тліва-афіцы́йных
Д. ве́тліва-афіцы́йнаму ве́тліва-афіцы́йнай ве́тліва-афіцы́йнаму ве́тліва-афіцы́йным
В. ве́тліва-афіцы́йны (неадуш.)
ве́тліва-афіцы́йнага (адуш.)		 ве́тліва-афіцы́йную ве́тліва-афіцы́йнае ве́тліва-афіцы́йныя (неадуш.)
ве́тліва-афіцы́йных (адуш.)
Т. ве́тліва-афіцы́йным ве́тліва-афіцы́йнай
ве́тліва-афіцы́йнаю		 ве́тліва-афіцы́йным ве́тліва-афіцы́йнымі
М. ве́тліва-афіцы́йным ве́тліва-афіцы́йнай ве́тліва-афіцы́йным ве́тліва-афіцы́йных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

малару́сы, ‑аў; адз. маларус, ‑а, м.; маларуска, ‑і, ДМ ‑русцы; мн. маларускі, ‑сак; ж.

Афіцыйная назва ўкраінцаў у дарэвалюцыйнай Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)