танга́нцы, ‑аў; адз. танганец, ‑нца, м.; танганка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. танганкі, ‑нак; ж.
Народ, карэннае насельніцтва астравоў Тонга (Палінезія).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ке́нар ’канарэйка-самец’ (ТСБМ). Да канарэйка (а > е пад націскам) ’птушка з Канарскіх астравоў’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
палінезі́йцы, ‑аў; адз. палінезіец, ‑зійца, м.; палінезійка, ‑і, ДМ ‑зійцы; мн. палінезійкі, ‑зіек; ж.
Карэннае насельніцтва Палінезіі і некаторых іншых астравоў Ціхага акіяна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папуа́сы, ‑аў; адз. папуас, ‑а, м.; папуаска, ‑і, ДМ ‑пуасцы; мн. папуаскі, ‑сак; ж.
Карэннае насельніцтва Новай Гвінеі і некаторых другіх астравоў Меланезіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Фи́джи о-ва Фі́джы нескл. (государство) Респу́блика Острово́в Фи́джи Рэспу́бліка Астраво́ў Фі́джы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скандына́вы, ‑аў; адз. скандынаў, ‑ава, м.; скандынаўка, ‑і, ДМ ‑наўцы; мн. скандынаўкі, ‑навак; ж.
Насельніцтва Скандынаўскага паўвострава і бліжэйшых астравоў (шведы, нарвежцы, датчане і ісландцы).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Канарэ́йка, кынаре́йка ’птушка, Serinus canaria’ (ТСБМ, Бяльк., БелСЭ, 5). Запазычана з рус. канаре́йка, якое з франц. canari ’тс’ (па тыпу индейка) < н.-лац. avis Canaria ’канарэйкай птушка, птушка з Канарскіх астравоў’. (Фасмер, 2, 177–178; Шанскі, 2 (К), 42).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
во́страў, -рава, мн. астравы́ і (з ліч. 2, 3, 4) во́стравы, астраво́ў, м.
1. Частка сушы, акружаная з усіх бакоў вадой.
2. Участак, які вылучаецца чым-н. сярод навакольнай мясцовасці, напр., сухое месца сярод балота, невялікі лес сярод поля і пад.
|| памянш. астраво́к, -раўка́, мн. -раўкі́, -раўко́ў, м.
|| прым. астраўны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)