уво́сень, прысл.

У асенні час, восенню.

У. збіраюць яблыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ле́тне-осе́нний ле́тне-асе́нні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́сеньскі, см. асе́нні;

~кія пе́сні — фольк. осе́нние пе́сни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убо́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Убранне, адзенне; строі.

Шлюбны ў.

Асенні ў. лесу (перан.).

○

Галаўны ўбор — агульная назва рэчаў, якія надзяваюцца на галаву (шапка, капялюш, кепка і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарнатро́п, ‑у, м.

Спец. У мове паляўнічых — асенні холад да выпадзення снегу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пералёт¹, -у, М -лёце, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. пераляцець.

2. Перамяшчэнне птушак у месцы або з месца зімовак.

Асенні п.

3. Падзенне кулі, снарада (і ўвогуле таго, што кінута) далей цэлі.

|| прым. пералётны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Слабня́к ‘апошні асенні рой’ (Анох.). Да слабы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

страка́цець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ее; незак.

1. Вылучацца сваёй стракатасцю; пярэсціцца.

Удалечыні стракацее асенні лес.

2. чым або ад чаго. Быць стракатым ад чаго-н.

Луг стракацеў рамонкамі і смолкай.

2. Станавіцца стракатым.

Вуліца стракацела сцягамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Млечай ’асенні лаганец, Leontodon autumnalis L.’ (гродз., Кіс.). У выніку кантамінацыі польск. mlecz і бел. малачай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

верасо́к, ‑ску, м.

Памянш.-ласк. да верас. На зямлі ўжо няма снегу, вымыты асенні верасок выглядае зусім свежым. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)