Verbum

ло́цман², -а, мн. -ы, -аў, м.

Невялікая марская рыба, якая суправаджае на далёкія адлегласці караблі і буйных рыб, асабліва акул.

любі́мы, -ая, -ае.

Які выклікае пачуццё любові, якому аддаецца перавага перад іншымі, асабліва дарагі каму-н.

Л. пісьменнік.

Любімая справа.

стро́ма¹, -ы, мн. -ы, стром, ж.

1. Круты схіл, абрыў.

2. Месца ў рацэ, дзе цячэнне асабліва імклівае.

С. ракі.

плебісцы́т, -у, М -цы́це, м. (спец.).

Апытанне ўсяго насельніцтва пры рашэнні асабліва важных пытанняў; рэферэндум.

Правесці п.

|| прым. плебісцы́тны, -ая, -ае.

любі́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.

Той, каго асабліва любяць, кім захапляюцца; улюбёнец.

Л. публікі.

|| ж. любі́міца, -ы, мн. -ы, -міц.

прысма́кі, -аў, м.

1. Ласункі, а таксама ўвогуле смачныя, асабліва прыгатаваныя стравы.

Ласы на п.

2. Прыправа (разм.).

Страва з неабходнымі прысмакамі.

улюбёнец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Той, каго асабліва любяць, цэняць; пястун, любімчык.

|| ж. улюбёнка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

дзіклі́вы, -ая, -ае (разм.).

1. Які дзічыцца, саромеецца людзей, асабліва чужых.

Дзіклівае дзіця.

2. Недаверлівы, палахлівы (пра жывёл).

Д. кот.

|| наз. дзіклі́васць, -і, ж.

бібліяфі́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Аматар і збіральнік кніг, асабліва рэдкіх і каштоўных.

|| ж. бібліяфі́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. бібліяфі́льскі, -ая, -ае.

дзічы́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; незак., каго-чаго і без дап. (разм.).

Саромецца, ухіляцца ад сустрэч і размоў, асабліва з чужымі ці малазнаёмымі людзьмі.

Д. людзей.