Verbum

акругле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. акругляць — акругліць і стан паводле знач. дзеясл. акругляцца — акругліцца.

акругле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Зрабіцца круглейшым; набыць акруглую форму; акругліцца. Алёшка вымыў пражку ў расе і стаў абчышчаць яе ад іржы. Раптам вочы яго акруглелі, на твары з’явілася ні то здзіўленне, ні то спалох.. Значыць, тут ён, бацька, загінуў. Якімовіч.