Verbum

бараві́ца, ‑ы, ж.

Лясная трава, якая расце па нізкіх мясцінах і па берагах баравых азёр.

рыбапрадукцы́йнасць, ‑і, ж.

Здольнасць даваць рыбную прадукцыю, забяспечваць улоў рыбы. Рыбапрадукцыйнасць азёр Беларусі. Рыбапрадукцыйнасць Каспія.

гідрало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае гідрасферу Зямлі (воды акіянаў, мораў, рэк, азёр, а таксама падземныя воды).

[Ад грэч. hýdōr — вада і lógos — вучэнне.]

гідрасфе́ра, ‑ы, ж.

Водная несуцэльная абалонка Зямлі, якая складаецца з акіянаў, мораў, рэк, азёр і грунтовых вод.

рапа́, ‑ы, ж.

Спец. Вада салёных азёр, марскіх заліваў з высокай канцэнтрацыяй солей (выкарыстоўваецца ў лячэбных мэтах).

тапані́мія, ‑і, ж.

Спец. Сукупнасць геаграфічных назваў (населеных пунктаў, рэк, азёр і пад.) якой‑н. мясцовасці. Тапанімія Беларусі.

[Ад грэч. topos — месца, мясцовасць і onyma — імя.]

ізаба́та, ‑ы, ДМ ‑баце, ж.

Лінія на карце, якая злучае пункты аднолькавых глыбінь вадаёмаў (акіянаў, мораў, азёр і пад.).

[Ад грэч. isos — роўны, аднолькавы і bathos — глыбіня.]

гідрагра́фія, ‑і, ж.

Раздзел гідралогіі, які займаецца вывучэннем, апісаннем і нанясеннем на карту вод зямной паверхні (азёр, рэк, мораў, балот і пад.).

тэрасава́нне, ‑я, н.

Спец. Штучнае змяненне натуральных схілаў гор, узгоркаў, далін рэк і азёр для лепшага выкарыстання іх пад сельскагаспадарчыя і лясныя культуры.