Verbum

отби́ть сов.

1. в разн. знач. адбі́ць, мног. паадбіва́ць;

отби́ть но́сик у ча́йника адбі́ць но́сік у ча́йніку;

отби́ть мяч руко́й адбі́ць мяч руко́й;

отби́ть го́род адбі́ць го́рад;

отби́ть за́пах адбі́ць пах;

отби́ть такт руко́й адбі́ць такт руко́й;

2. (выпрямить ударами) адкляпа́ць;

отби́ть ко́су́ адкляпа́ць касу́;