адко́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адкочваць — адкаціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наадко́чваць сов. (во множестве) откати́ть; см. адкаці́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адка́тка, -і, ДМ -тцы, ж.
1. гл. адкаціць.
2. Вываз здабытых карысных выкапняў з забояў і шахтаў (спец.).
Падземная а. руды.
|| прым. адка́тачны, -ая, -ае.
А. вагон.
Адкатачныя работы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наадко́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Адкаціць убок вялікую колькасць чаго‑н. Наадкочваць бярвення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паадко́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Адкаціць усё, многае або ўсіх, многіх. Паадкочваць калоды.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адка́т, ‑у, М ‑каце, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адкочваць — адкаціць і адкочвацца — адкаціцца.
2. Спец. Зваротны рух ствала ці ўсёй гарматы пасля стрэлу. Тысячы жэрлаў гармат з адкатам узрыгваюць першы агонь. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
укати́ть сов.
1. (угнать, катя) пакаці́ць; (выкатить) вы́каціць, мног. павыко́чваць; (откатить) адкаці́ць, мног. паадко́чваць; (куда-л.) закаці́ць, мног. пазако́чваць;
2. (уехать) разг. пае́хаць; (выехать) вы́ехаць; (отъехать) ад’е́хаць; (куда-л.) зае́хаць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скаці́ць, скачу, скоціш, скоціць; зак., што.
1. Коцячы, спусціць уніз які‑н. прадмет (звычайна круглы). Скаціць камень у канаву. // Спусціць уніз, коцячы па нахільнай паверхні. Скаціць бочку з машыны. □ Цяпер .. [Рыгор] усё гэта пераказваў следчаму і ўпэўнена гаварыў, што Грамадой з Сомікам скацілі на яго кавалак [бервяна]. Крапіва.
2. Адкаціць што‑н. убок. Скаціць камень з дарогі.
3. Коцячы, сабраць у адно месца. Скаціць бярвенне ў адзін рад. // перан. Разм. Перамясціць адкуль‑н. куды‑н. Устала хваля крута і, быццам пад мятлу, скаціла ў каюты і гвалт людскі, і тлум. Макарэвіч.
4. без дап. Разм. З’ехаць уніз; спусціцца, скаціцца. Жэнька .. скаціў з гары, затармазіў ля рэчкі, скінуў з валён[ак] свае лыжы і лёгкім подбегам рушыў па лёдзе за маёй лыжай. Лось.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)