утере́ть сов. уце́рці, вы́церці, абце́рці;

утере́ть слёзы уце́рці (вы́церці) слёзы;

утере́ть лицо́ уце́рці (вы́церці, абце́рці) твар;

утере́ть пот уце́рці (абце́рці) пот;

◊

утере́ть нос (кому) уце́рці нос (каму);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обтере́ть сов., в разн. знач. абце́рці, мног. паабціра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абшмарава́ць ’абцерці’ (Шат.) да шмараваць (гл.) ’пэцкаць, шмараваць’, параўн. абшмараваны ’запэцканы’ (Нас.), абшмараваць ’запэцкаць’ (Касп.). Магчыма, кантамінацыя з абшморгаць ’абцерці’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абцерці.

•••

Абціраць вуглы — туляцца, бадзяцца без пэўнай мэты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абшмо́ргаць ’абцерці’ (Шат.) да шморгаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аце́рці, атру, атрэш, атрэ; атром, атраце; пр. ацёр, ацерла; заг. атры; зак., што.

Разм. Тое, што і абцерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абцерці ўсіх, многіх або ўсё, многае. Паабціраць твары. Паабціраць пыл з рэчаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абці́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абціраць — абцерці.

2. Тое, чым абціраюць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пасце́рць ’абцерці, сцерці’ (Бяльк.). Да церці (гл.). Прэфікс ‑па‑ абазначае працяглую дзею, якая ўжо завяршылася.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абцёрты

1. обтёртый, отёртый; утёртый;

2. стёртый;

1, 2 см. абце́рці;

3. перен., разг. обтёсанный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)