обва́ливать​II (к обваля́ть) несов., разг. ука́чваць (што), абле́пліваць (чым), абсыпа́ць (чым).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абле́плівацца несов.

1. (облеплять себя чем-л.) облепля́ться; см. абляпі́цца;

2. страд. облепля́ться; см. абле́пліваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обка́тывать​I несов.

1. (обваливать) разг. ука́чваць, абка́чваць, абле́пліваць, абсыпа́ць;

обка́тывать в муке́ ука́чваць у муку́;

2. (укатывать) уе́зджваць, абабіва́ць;

обка́тывать доро́гу уе́зджваць (абабіва́ць) даро́гу;

3. (испытывать пробной ездой) аб’е́зджваць;

4. перен. (осваивать) абка́тваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лі́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. ліп, ‑ла; незак.

1. (1 і 2 ас. не ужыв.), да каго-чаго. Прыставаць, прыліпаць. Мяккія пушынкі снегу ападалі на зямлю, ліплі да вопраткі, да твару. Кавалёў. На лоб налазяць і ліпнуць мокрыя валасы. Скрыган.

2. Разм. Шчыльна прыціскацца да чаго‑н. Было.. [гразі на вуліцы] столькі, што часта даходзіла да галовак колаў; людзі звычайна ліплі бліжэй да платоў. Мележ. // перан. Гарнуцца да каго‑н. Дзеці ліплі да дзеда. □ Як і даўней, хлопцы цураліся.. [Ігнася] і не любілі. Ігнась таксама не надта ліп да іх, больш адзін быў. Мурашка. // перан. Аблепліваць, усыпаць. Усё больш і больш назойліва лезлі да людзей камары. Яны ліплі да твару, да рук, да ног, усмоктваліся ў чалавечае цела. Галавач.

3. перан. Разм. Назойліва прыставаць да каго‑н. Вяртацца з пустымі рукамі было няёмка. Хоць што-небудзь ды трэба ўзяць. Абы для апраўдання, для адводу вачэй было. Каб не ліплі людзі, не выдумлялі лішняга. Кандрусевіч.

•••

Ліпнуць смалой — настойліва, надакучліва прыставаць да каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)