оку́ченный аку́чаны; абагна́ны; абкапа́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обры́тый

1. абкапа́ны, мног. паабко́пваны; абры́ты;

2. с.-х. аку́чаны; абкапа́ны, мног. паабко́пваны; см. обры́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

око́панный абкапа́ны, мног. паабко́пваны, укапа́ны, мног. паако́пваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абко́паны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абко́паны абко́паная абко́панае абко́паныя
Р. абко́панага абко́панай
абко́панае		 абко́панага абко́паных
Д. абко́панаму абко́панай абко́панаму абко́паным
В. абко́паны
абко́панага		 абко́паную абко́панае абко́паныя
абко́паных
Т. абко́паным абко́панай
абко́панаю		 абко́паным абко́панымі
М. абко́паным абко́панай абко́паным абко́паных

Кароткая форма: абко́пана.

Іншыя варыянты: абкапа́ны.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падва́жнік, ‑а, м.

1. Прыстасаванне ў паравых і інш. машынах у выглядзе стрыжня з дзяржаннем для рэгуліроўкі сілы або хуткасці руху чаго‑н.; рычаг. Васіль зайшоў у [паравозную] будку і таргануў падважнік свістка. Шынклер.

2. Тоўстая жэрдка, пры дапамозе якой прыпадымаюць цяжары. [Астаповіч] налёг грудзьмі на падважнік і так раскалыхваў абкапаны навокал корч. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обведённый

1. абве́дзены, мног. паабво́джваны;

2. агаро́джаны, мног. паабгаро́джваны, агаро́джаны; абве́дзены, мног. паабво́джваны, абкапа́ны, мног. паабко́пваны;

3. ашука́ны, абду́раны; см. обвести́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)