абчапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Абвешаць чым‑н. каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абчапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго-што.

Абвешаць чым-н. каго-, што-н.

А. ёлку цацкамі.

|| незак. абчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. абчапля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца (разм.); незак. абчэ́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обве́шать сов. абве́шаць, мног. паабве́шваць; см. обве́шивать​II;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паабве́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абвешаць усё, многае або ўсіх, многіх. Паабвешваць сцены карцінамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обве́сить​II сов., разг. (навешать вокруг) абве́шаць, мног. паабве́шваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абве́сіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак., каго-што.

1. Апусціць уніз, не могучы ўтрымаць. Дрэва пад цяжарам яблыкаў абвесіла галіны.

2. Тое, што і абвешаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уве́шаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што, чым.

Абвешаць, завесіць чым‑н. у вялікай колькасці або па ўсёй паверхні. Увешаць сябе зброяй. Увешаць сцены пакоя фотакарткамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб..., прыстаўка (гл. а... ​1).

1. Ужываецца замест «а... ​1»: 1) перад галоснымі: абысці, абыграць, абымшыць, абумовіць, абучыць, абярнуцца; 2) у некаторых выпадках перад зычнымі: абняць, абдумаць, абвешаць, абвесці, абжаць.

2. Ужываецца ў некаторых выпадках нароўні з прыстаўкай «а... ​1» перад зычнай: абгарадзіць, абкарыць, абпаліць, абкантаваць, (параўн. агарадзіць, акарыць, апаліць, акантаваць).

3. Ужываецца для ўтварэння дзеясловаў са значэннем прычыніць страту каму‑н. у працэсе дзеяння: абважыць, абмераць, аблічыць, абхітрыць.

4. Ужываецца для ўтварэння дзеясловаў са значэннем не ўлічыць, абысці каго‑, што‑н. пры размеркаванні чаго‑н.: абдзяліць, абмінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)