нарастава́ць, ‑стае; безас. зак.

Растаць у вялікай колькасці. Нараставала многа снегу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насцяка́ць, ‑ае; зак., чаго.

Сцячы ў вялікай колькасці. Насцякала многа вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плювіёграф, ‑а, м.

Прыбор для рэгістрацыі колькасці, працягласці і інтэнсіўнасці ападкаў.

[Ад лац. pluvia — дождж і грэч. graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дажджаме́р, ‑а, м.

Устаноўка для збору і вымярэння колькасці атмасферных ападкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

джоўль, ‑я, м.

Адзінка вымярэння работы, энергіі, а таксама колькасці цеплыні.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раўні́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць раўніннага; наяўнасць вялікай колькасці раўнін. Раўніннасць краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматпрадме́тнасць, ‑і, ж.

Наяўнасць вялікай колькасці вучэбных прадметаў. Шматпрадметнасць школьных праграм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дубаве́цце ’дробязь, глупства’ (Касп.). З *dǫbo‑větьje ’дубовае галлё’ (> ’дробязь, глупства’). Яшчэ адзін прыклад існавання ў гаворках значнай колькасці складаных слоў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нашчыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -чы́паны; зак.

1. чаго. Шчыпаючы, набраць, нарваць у якой-н. колькасці.

Н. цыбулі.

2. што. Зашчаміць, прышчаміць скуру цела ў многіх месцах (разм.).

Н. вушы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пладзі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., пло́дзіцца; незак.

1. Размнажацца, разводзіцца.

Не ўсе жывёліны могуць п. ў няволі.

2. перан. З’яўляцца ў вялікай колькасці, распаўсюджвацца.

|| зак. распладзі́цца, -ло́дзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)