Набру́знуць, набру́зці ’набрацца вільгаці’, ’апухнуць’ (Нас.), ’намокнуць, насыціцца вільгаццю’, набрузлы ’прамоклы’ (Байк. і Некр.). Гл. бру́знуць, бру́злы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Набугорываць ’навальваць многа, накладваць’, набугораны «наваленный подобно бугру» (Нас.), параўн. рус. набугриться ’ўздуцца гарбом’. Ад бугор (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нату́рысты ’упарты’ (Нас., Гарэц.; навагр., Нар. словатв.; мазыр., З нар. сл.; Сл. ПЗБ, ТС). Да нату́ра ’характар’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

На́тха ’вонь’ (Нас.), ’адрыжка’ (бяроз., Шатал.), укр. на́тха, на́дха ’адрыжка з непрыемным пахам’. Да тхаць, тхнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пастаця́нка, пастацяначка ’жняя’ (Нас., Касп.). Да постаць (гл.). Сюды ж пастаянна ’жняя, якая ідзе’наперадзе’ (гродз., Сцяшк. Сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пастая́лец ’кватарант’ (ТСБМ, Грыг), пастая́нец ’тс’ (Нас.). З рус. постоя́лец ’тс’. Форма пастая́нец утворана, як кватара́нец (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пата́й ’тайна’ (Нас.), нагайкі ’употай’ (раг., Сл. ПЗБ). З упатай або у потай. Да таіць, таіцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пачыта́й ’амаль’, ’здаецца’ (Нас.). З рус. почитай ’тс’. Семантычнае развіццё прасл. čisti ’меркаваць’: > ’лічыць’: > ’чытаць’ гл. пачот.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паўста́нец ’бунтаўшчык’ (Нас., Шат.; шальч., Сл. ПЗБ). З польск. powstaniec ’тс’ (Даль, 3, 374). Гл. паўстаць2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прамі́н ’прамінка, перапынак’ (Нас.), сюды ж прамілах ’спакой’ (^перапынак) (шальч., Сл. ПЗБ), прапілоўваць ’мінаць’ (ТС). Да мінаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)