Verbum

ха́халь, ‑я, м.

Разм. Палюбоўнік, залётнік. Левашоў ушчыпнуў сакратарку за мяккае месца, кіўнуў на мяне: — Ці не хахаля ты такога знайшла, Шура? Шамякін.

браняпо́езд, ‑а, М ‑дзе; мн. бронепаязды, ‑оў, м.

Браніраваны поезд, прызначаны для баявых дзеянняў у паласе чыгункі. Гітлераўцы выслалі да месца дыверсіі браняпоезд. Шамякін.

адмаўча́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Прамаўчаць, ухіліўшыся ад адказу, гутаркі. Мяне сустрэлі рогатам і крыкамі: «Раскажы, як ты хадзіў на спатканне!» Я адмаўчаўся. Шамякін.

абры́длы, ‑ая, ‑ае.

Які абрыдзеў, надакучыў; прыкры, нялюбы. Пятро стараўся як-небудзь адысці ад Любы, якая ўсё больш і больш рабілася яму абрыдлай. Шамякін.

гардзі́на, ‑ы, ж.

Цюлевая занавеска на ўсё акно. [Даша] сядзела каля стала, надзявала на шнурок другую гардзіну і любавалася на тую, якая вісела ўжо. Шамякін.

[Ням. Gardine.]

закапце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Пакрыцца сажай; задыміцца, закурэць ​¹. У кацялку, які паспеў закапцець, булькоча вада. Лупсякоў. За зіму дошкі закапцелі, пацямнелі. Шамякін.

замо́жнасць, ‑і, ж.

Добрая матэрыяльная забяспечанасць; дастатак, багацце. Кінулася ў вочы.. заможнасць: у хаце новыя шпалеры, гардзіны на вокнах, дарожкі на падлозе, піяніна. Шамякін.

знаха́рства, ‑а, н.

Занятак знахара, знахароў. У старой гнеўна бліснулі вочы: — Што вам трэба ад мяне? Я не займаюся знахарствам, няхай не брэшуць. Шамякін.

каўпачо́к, ‑чка, м.

Памянш. да каўпак (у 1, 2 знач.); маленькі каўпак. Мэр раптам дастаў вечнае пяро і задумліва пачаў адвінчваць ахоўны каўпачок. Шамякін.

каўтану́ць і каўтну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак. і аднакр.

Абл. Глынуць. Славік выпіў, паморшчыўся, быццам воцату каўтнуў. Шамякін. [Сымон] сутаргава каўтануў паветра. Чарнышэвіч.