судьби́на ж., уст., нар.-поэт. лёс, род. лёсу м., мн. нет, до́ля, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сако́лка I ж.

1. разг. и нар.-поэт. соколи́ца;

2. ласк. голу́бка

сако́лка II ж., уст. (род майки) соко́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

княгі́ня, ‑і, ж.

1. Жонка князя.

2. Нар.-паэт. Нявеста. — Вось ты да дзяўчыны заляцаешся і, ведаю я, любіш ты яе. Чым яна для цябе не княгіня? Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кра́сіць, крашу, красіш, красіць; незак.

Разм. Рабіць прыгожым, упрыгожваць. Памятае наша вёска Сымона Мігая вясёлым, гуллівым хлапцам, які красіў усю моладзь. Шынклер. Хвароба нікога не красіць. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмяні́цца, ‑мянюся, ‑менішся, ‑меніцца; зак.

Зрабіцца інакшым; змяніцца, перамяніцца. Гэй, папраўся ты, Адмяніся ты, Разбудзіся ты, Поле роднае! Купала. Каб жа ён ажаніўся, Можа б ён адмяніўся. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зімо́й, прысл.

У час зімы. Рыхтуй летам сані, а зімой калёсы. Прыказка. Калі старанна косяць, то сена зімою не просяць. З нар.

•••

Зімой лёду (снегу) не дастаць гл. дастаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карале́віч, ‑а, м.

Уст. і нар.-паэт. Сын караля. Тым часам царэўна дала аб’яву, каб з’явіўся да яе жаніх. Перш-наперш паклікала да сябе ўсіх царэвічаў і каралевічаў. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

датаргава́цца, ‑гуюся, ‑гуешся, ‑гуецца; зак.

Разм.

1. Таргуючы, дайсці да якіх‑н. непрыемных вынікаў. Датаргаваўся, што ні з чым застаўся. З нар.

2. Таргуючы што‑н., дамовіцца аб цане; старгавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́ўга,

Прысл. да доўгі (у 2 знач.). Доўга думаць.

•••

Ці доўга, ці коратка (нар.-паэт.) — праз некаторы час, невядома колькі часу. Ці доўга .. [Іван] спаў, ці коратка, аж прыбягае ваўчыха. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здурне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Страціць розум; зрабіцца дурным (у 1, 2 знач.). — Здурнеў саўсім! Як разгарачыцца, сам не помніць, што кажа. Мележ. Трапляецца і разумнаму здурнець. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)