ляшы́ць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак., што і без дап.

Абл. Разбіваць участак зямлі на палосы. Ляшыў Мікіта Жыта, І, як на злосць, яму Валы скрывілі баразну. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

градабо́й, ‑ю, м.

Выпадзенне граду, які знішчае пасевы, сады і пад. Градабой быў такі, што цэлыя кавалкі лёду падалі на беднае жыта, і яно палягло ўшчэнт. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

васілько́вы, ‑ая, ‑ае.

Сіні, колеру васілька. Васільковая аблямоўка. □ Ідучы заспявалі пра жыта, васільковыя, сінія вочы, што ніколі не будуць забыты, ані ў песні, ні сэрцам дзявочым... Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ускарпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Ускапаць, узрыхліць. [Бадытчык:] — Дагавор.., але ж ён, гэты дагавор, сам не арэ. Пакуль малацьба, то я на жыта трошкі ўскарпаю. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аржы́ська, іржы́ска, ржы́ска ’зжатае поле жыта’ (ДАБМ к. 270; Смул., 176; Смулкова, SOr, 1969, 1, 71). З польск. rżyśko ’тс’ (улічваючы геаграфічнае пашырэнне на Захадзе і суфіксацыю).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

накалаці́ць сов., разг.

1. натрясти́;

н. я́блыкаў — натрясти́ я́блок;

2. намолоти́ть;

н. жы́та — намолоти́ть ржи;

3. (приготовить болтанием) наболта́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змало́ць сов. смоло́ть; измоло́ть; (всё, многое — ещё) перемоло́ть; помоло́ть;

з. ко́фе — смоло́ть ко́фе;

жы́та ўжо ~ло́лі — рожь уже́ измоло́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памало́ць сов.

1. (всё, многое) перемоло́ть, смоло́ть;

п. усё жы́та — перемоло́ть (смоло́ть) всю рожь;

2. (нек-рое время) помоло́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцерабі́ць сов.

1. искроши́ть;

мы́шы сцерабі́лі ўсё жы́та ў гумне́ — мы́ши искроши́ли всю рожь в гумне́;

2. съесть, уплести́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нажа́ць, ‑жну, ‑жнеш, ‑жне; ‑жнём, ‑жняце; зак., чаго.

Зжаць нейкую колькасць чаго‑н. Нажаць капу жыта. □ Толькі канчаючы работу, людзі заўважылі, як страшэнна многа яны пажалі збажыны. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)