гліст, ‑а, М ‑сце, м.

Чарвяк, які паразітуе ў арганізме чалавека або жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макрэ́ц, ‑раца, м.

Мокры лішай на нагах у коней і буйной рагатай жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжпаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які адбываецца паміж рознымі пародамі (раслін, жывёлы). Міжнароднае скрыжаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжро́давы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які адбываецца паміж рознымі родамі (раслін, жывёлы). Міжродавыя скрыжаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўкро́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які атрымліваецца ад скрыжавання чыстакроўнай жывёлы з простай; не чыстакроўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўкро́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які атрымліваецца ад скрыжавання чыстакроўнай жывёлы з простай; нечыстакроўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапало́сы, ‑ая, ‑ае.

Разм. У палосы, плямы рознага колеру; разнашэрсны (пра масць жывёлы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэбенёўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Пасьба сельскагаспадарчай жывёлы на пашы, пакрытай снегам.

[Ад цюрк. тэбін — зімовая паша пад снегам.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шві́цкі, ‑ая, ‑ае.

У выразах: швіцкая жывёла, швіцкая парода — парода буйной рагатай жывёлы.

[Ад назвы кантона Швіц (Schwyz) у Швейцарыі, дзе ўпершыню была выведзена гэта парода жывёлы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярхо́м, прысл.

1. Пра язду: на спіне жывёлы.

В. на кані.

2. перан. Седзячы на кім-, чым-н., як на спіне каня.

В. на крэсле.

Скакаць в. на кійку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)