Прыталаска́ць ’цягаць за валасы’ (Нас.). Да таласка́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адро́слы, ‑ая, ‑ае.

Які адрос пасля стрыжкі, скошвання. Адрослыя валасы. Адрослая атава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафіксатуа́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. Намазаць сабе фіксатуарам (валасы, вусы, бараду).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафіксатуа́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Намазаць (валасы, вусы, бараду) памадай (фіксатуарам).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паклы́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Разм. Ускудлаціць, пакамячыць. Паклычыць валасы. Паклычыць кудзелю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскалма́ціць, ‑мачу, ‑маціш, ‑маціць; зак., каго-што.

Зрабіць калматым; раскасмаціць. Раскалмаціць валасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскасма́ціць, ‑мачу, ‑маціш, ‑маціць; зак., каго-што.

Зрабіць касматым; раскалмаціць. Раскасмаціць валасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссячы́ся, ссячэцца; ссякуцца; пр. ссекся, ссеклася; зак.

Стаць пасечанымі (пра валасы); пасячыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яршы́ць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак., што.

Разм. Натапырваць, паднімаць яршом. Яршыць валасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́сы, -о́ў, адз. вус, ву́са, м.

1. Валасы над верхняй губой у мужчын.

Ён носіць в.

Адгадаваць в.

2. У жывёл: шчаціністыя валасы па баках верхняй губы.

Кот варушыць вусамі.

3. Тое, што і вусікі (у 2 і 3 знач.).

◊

І ў вус (сабе) не дзьме (разм.) — не турбуецца, не клапоціцца ні пра што.

Матаць (сабе) на вус што (разм.) — запамінаць з якой-н. мэтай, прымячаць.

Самі з вусамі (разм., жарт.) — не горшыя за іншых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)