Verbum

грабе́жніцкі, -ая, -ае.

1. гл. грабежнік.

2. Які прыводзіць да разарэння.

Грабежніцкая вайна.

грудабрушны́, -а́я, -о́е (спец.).

Які раздзяляе грудную і брушную поласці (пра перапону, дыяфрагму).

грыбава́рачны і грыбава́рны, -ая, -ае.

Які адносіцца да перапрацоўкі, варкі грыбоў.

Г. пункт.

грыбападо́бны, -ая, -ае.

Які мае форму грыба.

Грыбападобнае воблака.

|| наз. грыбападо́бнасць, -і, ж.

дагістары́чны, -ая, -ае.

Які адносіцца да пары, што папярэднічала з’яўленню пісьменнасці.

Д. перыяд.

дагма́тык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які мысліць догмамі, схільны да дагматызму.

даказа́льны, -ая, -ае.

Які можа быць даказаны.

Д. тэзіс.

|| наз. даказа́льнасць, -і, ж.

дакастры́чніцкі, -ая, -ае.

Які адносіцца да часу, што папярэднічаў Кастрычніцкай рэвалюцыі.

Д. перыяд.

даку́члівы, -ая, -ае.

Які дакучае, назаляе.

Восеньскія дакучлівыя дажджы.

|| наз. даку́члівасць, -і, ж.

даледавіко́вы, -ая, -ае.

Які адносіцца або існаваў да перыяду з’яўлення ледавікоў.

Д. перыяд.