Verbum

сто́йкі, -ая, -ае.

1. Які не слабее; трывалы, устойлівы.

Стойкія пароды.

С. водар.

2. перан. Які цвёрда прытрымліваецца якіх-н. поглядаў, думак і пад.; паслядоўны.

Стойка (прысл.) трымацца.

С. характар.

|| наз. сто́йкасць, -і, ж.

усто́йлівы, -ая, -ае.

1. Які стаіць цвёрда, не хістаючыся, не падаючы.

Устойлівая апора.

Устойлівая раўнавага.

2. перан. Які не паддаецца ваганням, пастаянны, стойкі, цвёрды.

Устойлівыя ўраджаі.

Устойлівая валюта.

У. характар.

|| наз. усто́йлівасць, -і, ж.

лютні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Музыкант, які іграе на лютні.

малатабо́ец, -бо́йца, мн. -бо́йцы, -бо́йцаў, м.

Каваль, рабочы ў кузні, які працуе молатам.

маравы́, -а́я, -о́е.

Які мае адносіны да мору, выклікае вялікую смяротнасць.

Маравая пошасць.

ма́рганцавы, -ая, -ае.

1. гл. марганец.

2. Які змяшчае марганцавую соль.

М. раствор.

маслазаво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Завод, які вырабляе харчовае масла.

матывава́ны, -ая, -ае.

Які мае матывіроўку; абгрунтаваны.

Матываванае рашэнне.

|| наз. матывава́насць, -і, ж.

махавы́¹, -а́я, -о́е.

Які мае адносіны да махання, прызначаны для яго.

Махавыя пёры.

метрдатэ́ль, -я, мн. -і, -яў, м.

Распарадчык у рэстаране, які кіруе працай афіцыянтаў.