спі́саны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад спісаць.

2. у знач. прым. Непатрэбны, нягодны. І трактар спісаны, стары Стаяў ля гаража, гатовы ў адпраўку На пераплаўку. Корбан.

3. у знач. прым. Запоўнены пісьмовымі знакамі. Майка перадала Васілю Іванавічу спісаны лісток паперы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэнтралізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад цэнтралізаваць.

2. у знач. прым. Які мае цэнтральную дзяржаўную ўладу, сканцэнтраваны ў руках дзяржавы. Цэнтралізаваная ўлада. Цэнтралізаваная дзяржава.

3. у знач. прым. Які выходзіць з аднаго цэнтра (у 3 знач.). Цэнтралізаваная бухгалтэрыя. Цэнтралізаванае забеспячэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паскрэ́бены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад паскрэбці.

2. у знач. прым. Які паскрэблі; пачышчаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмусо́лены, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абмусоліць.

2. у знач. прым. Заслінены, запэцканы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэкадзі́раваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад дэкадзіраваць.

2. у знач. прым. Падвергнуты дэкадзіраванню; расшыфраваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шкалены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вышкаліць.

2. у знач. прым. Вывучаны, вымуштраваны, выдрэсіраваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лізаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вылізаць.

2. перан.; у знач. прым. Франтаваты, прылізаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мазаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вымазаць.

2. у знач. прым. Памазаны маззю; забруджаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́малачаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вымалаціць.

2. у знач. прым. Абмалочаны. Вымалачаны сноп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разба́лаваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разбалаваць.

2. у знач. прым. Распешчаны, капрызны, непаслухмяны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)