Вы́купка ’выкуп’ (Нас., Касп.). Рус. вы́купка ’тс’. Ад выкуп (гл.) з дапамогай суф. ‑ка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́парак ’выпаратак’ (Нас.). Польск. wyporek ’тс’. Да пароць (Брукнер, 639; Махэк₂, 571). Параўн. выпаратак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́пламеніць ’выпаліць, знішчыць’ (Гарэц.), вы́пломеніць ’тс’ (Нас.). Запазычанне з польск. wypłomienić ’тс’ (Цвяткоў, 60).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Выцмы́га ’прайдоха, прайдзісвет’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.). Ад выцмыгаць (гл. цмыгаць) ’выбегаць, вынюхаць, выцягаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вязьмо́ ’скрутак з саломы’ (Касп., Нас., Бяльк.). З *vęzьmo (да *vęzati ’вязаць’, суф. *‑ьmo).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вясе́льшы ’весялейшы’ (Нас., Сцяшк. МГ) — параўнальная ступень прыметніка вясёлы, утвораная пад уплывам польск. weselszy.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Га́мбіць ’ганьбіць’ (Нас.). Як і гамба, гамбаваць (гл.), узнікла пры дапамозе асіміляцыі, ‑ньб‑ > ‑мб‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Канша́хты ’шашні, патаемная сувязь’ (Нас.). Сапсаванае з кантакты ’адносіны’; ‑ш‑, магчыма, мае кантамінацыйны характар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Карто́пля ’бульба’ (Нас., Шат., Жыв. сл., Сцяшк., Выг., Янк. II, Шн., Бяльк.). Гл. картопель.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лешчаваннік ’малады арэшнік, з якога робяць абручы’ (Дэмб. 2), лешчавіна ’арэшына’ (Нас.). Да лёсках.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)