шахцёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм.

1. Жан. да шахцёр.

2. Брызентавы рабочы касцюм шахцёра, а таксама рабочая шапка шахцёра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галы́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Жан. да галыш (у 1, 2 знач.).

2. Тое, што і галыш (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сакату́ха, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

1. Курыца. Аб’есца сакатуха ячменем, зверне [валлё] на бок, — цётка нясе чубатку да Стусіны. Рылько.

2. Разм. Жан. да сакатун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грыбні́ца 1, ‑ы, ж.

Вегетатыўнае цела грыба, якое складаецца з бясколерных тонкіх ніцей — гіфаў, пераплеценых паміж сабой; міцэлій.

грыбні́ца 2, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да грыбнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каза́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Жонка або дачка казака ​1 (у 2 знач.).

2. Жан. да казак ​1 (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бабы́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Разм. Жан. да бабыль. Захарка неўзабаве памёр, а дочкі, акрамя Кветы, так і завекавалі ў Чыстаполі бабылькамі. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уласнару́чны, ‑ая, ‑ае.

Зроблены, напісаны сваёй рукой. Побач з .. уласнаручным подпісам [Кабушкіна] ў дужках стаяла кароценькае слова: «Жан». Новікаў. У самым нізе пісьма была маленькая, уласнаручная прыпіска мацеры. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піяне́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да піянер (у 1, 2 і 4 знач.). [Надзя:] — Гэта было даўным-даўно, калі я хадзіла яшчэ ў піянерках. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мана́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Жан. да манах.

2. Начны матыль з чорнымі палосамі і плямамі на крылах і брушку, вусень якога з’яўляецца шкоднікам раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампаньёнка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Жан. да кампаньён (у 1 знач.).

2. Жанчына, якую наймалі ў панскі дом развесяляць і выконваць розныя даручэнні пані і паненак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)