габардзі́н, ‑у, м.

Шарсцяная тканіна для паліто і касцюмаў.

[Фр. gabardine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпю́р, ‑у, м.

Карункавая тканіна з выпуклым узорным рысункам.

[Фр. guipure.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гладкафарбава́ны, ‑ая, ‑ае.

Пафарбаваны ў адзін колер. Гладкафарбаваная тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касто́р, ‑у, м.

Суконная шарсцяная тканіна з густым ворсам.

[Фр. castor ад грэч. kástōr — бабёр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кісяя́, ‑і, ж.

Тонкая празрыстая тканіна. Сукенка з кісяі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марселі́н, ‑у, м.

Лёгкая мяккая шаўковая тканіна (разнавіднасць тафты).

[Фр. marseline, ад назвы горада Сен-Марсель.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўшарсцяны́, ‑ая, ‑ое.

Шарсцяны з прымессю бавоўны. Паўшарсцяная тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарлата́н, ‑у, м.

Празрыстая баваўняная тканіна, падобная на кісяю.

[Фр. tarlatane.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыкаці́н, ‑у, м.

Тканіна, якая сваім вырабам нагадвае трыкатаж.

[Фр. tricotone.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фай, ‑ю, м.

Шчыльная рубчастая шаўковая або шарсцяная тканіна.

[Фр. faille.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)