Verbum

двухство́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Паляўнічая стрэльба з двума стваламі. З двухстволкай-тулкай за спіной Ідзе ляснік стары. Броўка.

дзік, ‑а, м.

Дзікі кабан; вепр. Дзік ходзіць з дзічыхай, За ім — табун воўчы. Купала. Стары чорны дзік-сякач ідзе звычайна наперадзе. «Маладосць».

заляца́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Заляцанне да жанчыны; залёты. [Дзяўчына:] — Прыстае стары чорт са сваімі заляцанкамі, як смала. Сяргейчык.

напярэ́сцігі, прысл. і прыназ.

Абл. Напярэймы. Стары .. выбег, стаў напярэсцігі. — Вы куды гэта? Кулакоўскі. Трое ехалі па раллі, потым пусціліся напярэсцігі каню. Лобан.

прашарава́цца, ‑руецца; зак.

Прадзіравіцца ад шаравання. Стары Верамейчык каторы дзень паглядае ўжо на свой плуг.. Парог тупы і паліца прашаравалася — латаць трэба. Крапіва.

старычы́на, ‑ы, м.

Разм. Стары чалавек. Гэта быў каржакаваты, крэпкі і ўвішны яшчэ старычына з доўгім чырвоным носам і вострымі, пранізлівымі вачамі. Колас.

сямівяршко́вы, ‑ая, ‑ае.

Памерам у сем вяршкоў. Любіць вельмі ж стары ўспамінаць той час, калі адзін мужчына паднімаў на сані сямівяршковую дзеравяку. Брыль.