Verbum

фе́рма¹, -ы, мн. -ы, ферм і -аў, ж.

1. Жывёлагадоўчая гаспадарка сельскагаспадарчага прадпрыемства.

Лепшая ў раёне малочная ф.

2. Прыватнае сельскагаспадарчае прадпрыемства, заснаванае на ўласнай або арандаванай зямлі.

хао́с, -у, м.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі: бязмерная прастора, стыхія, што існавала да ўзнікнення свету, зямлі і жыцця на ёй.

2. перан. Беспарадак, неразбярыха; блытаніна.

У пакоі х.

земляро́бства, -а, н.

1. Апрацоўка зямлі для вырошчвання сельскагаспадарчых раслін.

Высокая культура земляробства.

2. Раздзел аграноміі, які вывучае спосабы карыстання зямлёй і павышэння ўрадлівасці глебы.

|| прым. земляро́бчы, -ая, -ае.

прыпляска́ць, -ляшчу́, -ле́шчаш, -ле́шча; -ляшчы́; -ляска́ны; зак., што.

1. Пляскаючы, зрабіць плоскім, роўным.

П. кучу гліны.

2. Прыбіць, прыгнуць да чаго-н., прыціснуць уніз.

Град прыпляскаў да зямлі ячмень.

падва́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Памяшканне пад першым паверхам будынка, ніжэй узроўню зямлі.

П. для бульбы.

2. Артыкул на ўсю ніжнюю частку газетнага ліста.

|| прым. падва́льны, -ая, -ае.

планта́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Вялікі ўчастак зямлі, заняты спецыяльнай сельскагаспадарчай культурай.

П. грэчкі.

Чайная п.

2. Сельскагаспадарчае прадпрыемства.

|| прым. плантацы́йны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Плантацыйная гаспадарка.

мура́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Надземная частка жылля мурашак у выглядзе конусападобнай кучы з зямлі, ігліцы і інш.

Ахоўваць мурашнікі.

Людскі м. (перан.: аб мностве людзей, якія рухаюцца, мітусяцца).