павару́швацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Варушыцца злёгку або час ад часу. Тым часам то той, то другі паварушваўся на нарах, абуджаўся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ле́пты, ст.-бел. лепъты, липты ’прыбудоўка да дома’ (з XVI ст.), як і ст.-польск. lepty, lipty, запазычаны са ст.-літ. lieptai, liptai ’лесвіца, сходы на другі паверх’ (Лаўчутэ, Liet. term., 151).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перапра́ва, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. пераправіць ​2 (у 1 знач.); пераход, пераезд (звычайна цераз раку). З кожным крокам пераправа станавілася ўсё больш небяспечнай. Краўчанка.

2. Месца, дзе перапраўляюцца на другі бераг. Звярнуўшы налева, аўтобус стаў у доўгую чаргу машын каля пераправы. Грахоўскі. // Спецыяльнае збудаванне, прыстасаванне, якое дае магчымасць пераправіцца на другі бераг. Навесці пераправу. Пантонная пераправа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варата́р, ‑а, м.

Ігрок, які абараняе вароты ў спартыўных гульнях. Стралою з аднаго кутка ў другі праносіўся мяч; варатары мітусіліся ля варот. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзялі́масць, ‑і, ж.

1. Здольнасць дзяліцца, распадацца на часткі. Дзялімасць клеткі.

2. Уласцівасць цэлага ліку дзяліцца на другі лік без астачы. Адзнакі дзялімасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заспява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць спяваць. // Праспяваць. На двары хрыпла, відаць, яшчэ не зусім прачнуўшыся, заспяваў певень. Яму адказаў другі, трэці. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кухта́ль, ‑я, м.

Разм. Удар кулаком. Атрымаць кухталя. □ На Віцю наляцелі Пеця, Вася, Юлька, адзін даў кухталя ў спіну, другі — у бок. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метані́мія, ‑і, ж.

Перанясенне назвы з аднаго прадмета на другі на падставе сталай сувязі паміж імі, напрыклад: «прачытаў Коласа» замест «прачытаў творы Коласа».

[Грэч. metonymia — перайменаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Запхаць, папхаць усё, многае.

2. Запіхваючы, пералажыць у другое месца. Перапхаць зелле ў другі мяшок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

транспланта́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Перасадка і прыжыўленне тканак або органаў на другое месца ці ў другі арганізм.

2. Тое, што і прышчэпліванне.

[Ад лац. transplantare — перасаджваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)