інданезі́йцы, ‑аў; адз. інданезіец, ‑зійца, м.; інданезійка, ‑і, ДМ ‑зійцы; мн. інданезійкі, ‑зіек; ж.
Народнасці і плямёны, якія складаюць асноўнае насельніцтва Інданезіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адыге́йцы, ‑аў; адз. адыгеец, ‑гейца, м.; адыгейка, ‑і, ДМ ‑гейцы; мн. адыгейкі, ‑геек; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Адыгейскай аўтаномнай вобласці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
украі́нцы, ‑аў; адз. украінец, ‑нца, м.; украінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. украінкі, ‑нак; ж.
Усходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Украінскай ССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хака́сы, ‑аў; адз. хакас, ‑а, м.; хакаска, ‑і, ДМ ‑касцы; мн. хакаскі, ‑сак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Хакаскай аўтаггомнай вобласці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эве́нкі, ‑аў; адз. эвенк, ‑а, м.; эвенкійка, ‑і, ДМ ‑кійцы; мн. эвенкійкі, ‑кіёк; ж.
Народнасць, якая складае асноўнае насельніцтва Эвенкійскай аўтаномнай акругі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тэ́за ‘тэзіс, асноўнае палажэнне’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Пятр., Баршч.). Запазычана з ням. These ‘тс’ праз польск. teza. Гл. тэзіс.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
не́нцы, -аў, адз. не́нец, -нца, м.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Ненецкай, Ямала-Ненецкай і Таймырскай аўтаномных акруг, якія ўваходзяць у склад Расійскай Федэрацыі.
|| ж. не́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. не́нецкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мары́йцы, -аў, адз. -ры́ец, -ры́йца, м.
Народ угра-фінскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Марый Эл, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.
|| ж. мары́йка, -і, ДМ -ры́йцы, мн. -і, -ры́ек.
|| прым. мары́йскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кашмі́рцы, ‑аў; адз. кашмірац, ‑рца, м.; кашмірка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. кашміркі, ‑рак; ж.
Народ, асноўнае насельніцтва штата Джаму і Кашмір у Індыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ру́скія, ‑іх; адз. рускі, ‑ага, м.; руская, ‑ай, ж.
Усходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва РСФСР і шырока прадстаўлены ў іншых рэспубліках Савецкага Саюза.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)