галу́н, -а́ і -у́, м.

1. -у́. Залатая, сярэбраная або мішурная тасьма, якая нашываецца на форменнае адзенне.

2. -а́, мн. -ы́, -о́ў. Нашыўка з гэтай тасьмы.

|| прым. галу́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсушы́ць, -сушу́, -су́шыш, -су́шыць; -су́шаны; зак., каго-што.

Высушыць зверху, кругом.

А. мокрае адзенне.

|| незак. абсу́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абсу́шванне, -я, н. і абсу́шка, -і, ДМ -шцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бузава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак., што.

Разм. Псаваць, трапаць, не берагчы што‑н. Бузаваць адзенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухбо́ртны, ‑ая, ‑ае.

Які мае два барты з гузікамі на кожным (пра адзенне). Двухбортны касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пала́таць сов., разг.

1. (всё, многое) залата́ть; почини́ть;

п. адзе́нне — залата́ть (почини́ть) оде́жду;

2. (нек-рое время) полата́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́нцыр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Металічнае адзенне для засцярогі тулава ад удараў халоднай зброі (уст.).

Рыцары ў панцырах.

2. Цвёрдае покрыва некаторых жывёлін.

Чарапашы п.

|| прым. па́нцырны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

туні́ка, -і, ДМ -ніцы, мн. -і, -нік, ж.

1. Старажытнарымскае адзенне накшталт кашулі, якое насілі пад тогай.

2. Жаночая кашуля прамога пакрою без каўняра з адным або двума бакавымі разрэзамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абнасі́ць, ‑нашу, ‑носіш, ‑носіць; зак., што.

Панасіўшы адзенне, абутак, зрабіць яго больш зручным, звычным. Абнасіць боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашму́ляцца, ‑яецца; зак.

1. Выцерціся, занасіцца ад частага ўжытку (звычайна пра адзенне).

2. Сцерціся (пра скуру).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скі́тніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да скітніка, уласцівы скітніку, належыць яму. Скітніцкае жыццё. Скітніцкае адзенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)