саланча́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м. (спец.).

Тып глебы, які характарызуецца наяўнасцю ў верхніх гарызонтах лёгкарастваральных солей у колькасцях, якія перашкаджаюць развіццю большасці раслін.

Саланчакі Азіі.

|| прым. саланчако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысо́сак, -ска, мн. -скі, -скаў, м. (спец.).

Орган у раслін-паразітаў і некаторых жывёльных арганізмаў для прысмоктвання да іншых відаў і ўсмоктвання пажыўных рэчываў.

П. кальмара.

|| прым. прысо́скавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мікраспо́ра, ‑ы, ж.

Дробная спора ў разнаспоравых вышэйшых раслін.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і спора.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парасо́навыя, ‑ых.

Сямейства раслін, суквецце якіх мае форму парасона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апы́рсквальнік, ‑а, м.

Апарат для апырсквання раслін. Ручны апырсквальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бамба́ксавыя, ‑ых.

Сямейства двухдольных раздзельнапялёсткавых раслін, блізкае да мальвавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бутаніза́цыя, ‑і, ж.

Фаза развіцця раслін, калі закладваюцца бутоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэко́кт, ‑у, М ‑кце, м.

Адвар з лекавых раслін.

[Лац. decoctus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вегета́цыя, ‑і, ж.

Спец. Рост і жыццёвая дзейнасць раслін.

[Лац. vegetatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́пік, ‑а, м.

Род шматгадовых травяністых раслін сямейства складанакветных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)