подверга́ть несов. падвярга́ць; однако лучше переводить (и чаще так и переводится) глаг., соответствующими определённым сущ., а также оборотами с другими глаг. в знач. ставить в какое-л. положение, делать предметом какого-л. действия; ста́віць (каго, што, пад што, на што); выстаўляць (каго, што, пад што, на што); падстаўля́ць (каго, што, пад што); падво́дзіць (каго, што, пад што); рабі́ць (каму, чаму, у каго, у чаго, з кім, з чым, над кім, над чым, што); наклада́ць (што, на каго, на што); аддава́ць, дава́ць (каго, што, на што, пад што, а также с неопр.); браць (пад што, на што, у што); дзе́йнічаць (чым, на што);

подверга́ть бомбардиро́вке бамбардзірава́ць, падвярга́ць бамбардзіро́ўцы;

подверга́ть обсужде́нию абмярко́ўваць, ста́віць на абмеркава́нне;

подверга́ть осмо́тру ста́віць на агля́д, агляда́ць;

подверга́ть опа́сности свою́ жизнь ста́віць пад небяспе́ку сваё жыццё, рызыкава́ць сваі́м жыццём;

подверга́ть де́йствию све́та дзе́йнічаць (уздзе́йнічаць) святло́м (на што), ста́віць (выстаўля́ць, падстаўля́ць) пад дзе́янне святла́;

подверга́ть опера́ции кого́-л. рабі́ць апера́цыю каму́е́будзь;

подверга́ть пы́тке катава́ць;

подверга́ть допро́су рабі́ць до́пыт, дапы́тваць (каго);

подверга́ть заключе́нию юр. зняво́льваць;

подверга́ть о́быску кого́-л. рабі́ць во́быск (во́бшук) у каго́е́будзь, абшу́кваць каго́;

подверга́ть взыска́нию кого́-л. наклада́ць спагна́нне на каго́е́будзь;

подверга́ть наказа́нию кара́ць, наклада́ць ка́ру;

подверга́ть штра́фу наклада́ць штраф, штрафава́ць;

подверга́ть испыта́нию браць на выпрабава́нне, выпрабо́ўваць, ста́віць на (пад) выпрабава́нне;

подверга́ть сомне́нию браць пад сумне́нне, сумнява́цца (у чым);

подверга́ть кри́тике крытыкава́ць;

подверга́ть му́кам му́чыць;

подверга́ть насме́шкам браць на смех, насміха́цца, смяя́цца (з каго, з чаго), кпіць (з каго, з чаго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

видI м.

1. (внешний облик) прям., перен. вы́гляд, -ду м.;

здоро́вый вид здаро́вы вы́гляд;

шарообра́зный вид шарападо́бны вы́гляд;

с учёным видом з вучо́ным вы́глядам;

на вид ему́ лет два́дцать на вы́гляд яму́ гадо́ў два́ццаць;

приня́ть незави́симый вид прыня́ць незале́жны вы́гляд;

2. (состояние) стан, род. ста́ну м.; вы́гляд, -ду м.;

в хоро́шем виде у до́брым ста́не (вы́глядзе);

в тре́звом виде у цвяро́зым ста́не;

3. (перспектива, открывшаяся взору) від, род. ві́ду м.; (пейзаж, ландшафт) краяві́д, -ду м.;

вид на мо́ре від на мо́ра;

виды Кры́ма краяві́ды Кры́ма;

4. (положение предмета, при котором он виден) во́ка, -ка ср. (употребительнее мн. во́чы, род. вачэ́й); зрок, род. зро́ку м.;

на виду́ у всех на вача́х ва ўсі́х;

потеря́ть из виду кого́-л. згубі́ць з вачэ́й (з по́ля зро́ку) каго́е́будзь;

5. перен. (предположение) меркава́нне, -ння ср.; (расчёт) разлі́к, -ку м.; (намерение) наме́р, -ру м.; (перспектива) перспекты́ва, -вы ж.; (план) план, род. пла́на м.;

виды на урожа́й разлі́кі на ўраджа́й;

виды на бу́дущее меркава́нне (пла́ны, наме́ры) на бу́дучыню;

6. (паспорт) уст. пасве́дчанне, -ння ср.;

вид на жи́тельство пасве́дчанне на пра́ва жыха́рства (пражыва́ння);

име́ть в виду мець на ўва́зе (на прыме́це);

теря́ть из виду (кого) губля́ць з вачэ́й (каго);

име́ть виды (на кого-л.) разлі́чваць (на каго-небудзь);

де́лать вид рабі́ць вы́гляд;

быть на виду́ быць на вача́х;

на вид, по ви́ду, с виду на вы́гляд, з вы́гляду;

ни под каки́м видом ні ў я́кім ра́зе;

под видом пад ма́ркай, пад вы́глядам;

поста́вить на вид паста́віць на від;

упусти́ть из виду вы́пусціць з-пад ува́гі;

в виде исключе́ния як выключэ́нне;

не подава́ть, не пода́ть (не пока́зывать, не показа́ть) виду не падава́ць, не пада́ць (не пака́зваць, не паказа́ць) вы́гляду;

вида́вший виды які́ шмат ба́чыў (паба́чыў);

вида́ть виды мно́гае паба́чыць;

на виду у всех на вача́х ва ўсіх.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)