селенало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае будову і хіміка-мінералагічны састаў Месяца.

[Ад грэч. selēnē — Месяц і logos — навука.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіно́птыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж.

Навука аб надвор’і і яго прагназіраванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цытахі́мія, ‑і, ж.

Навука аб хімічных працэсах, якія адбываюцца ў жывой клетцы.

[Ад грэч. kýtos — ёмішча, клетка і слова хімія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педаго́гіка, -і, ДМ -гіцы, ж.

Навука аб метадах выхавання і навучання.

|| прым. педагагі́чны, -ая, -ае.

П. факультэт (які рыхтуе спецыялістаў па педагогіцы). П. інстытут (які рыхтуе настаўнікаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мето́дыка, -і, ДМ -дыцы, мн. -і, -дык, ж.

Сукупнасць метадаў пракгычнага выканання чаго-н., а таксама навука аб метадах навучання.

М. беларускай мовы.

|| прым. метады́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ільнаво́дства і (пасля галосных) льнаво́дства, -а, М -ве, н.

Галіна сельскай гаспадаркі, якая займаецца вырошчваннем лёну; навука аб вырошчванні лёну.

|| прым. ільнаво́дчы і (пасля галосных) льнаво́дчы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перадавы́ в разн. знач. передово́й;

~ва́я наву́ка — передова́я нау́ка;

п. арты́кул — передова́я статья́;

~вы́я пазі́цыі — передовы́е пози́ции

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

музыказна́ўства, ‑а, м.

Навука, якая вывучае тэорыю і гісторыю музыкі, музычную культуру народаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палеантало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае раслінны і жывёльны свет мінулых геалагічных эпох.

[Ад грэч. palaios — старажытны, on (óntos) — істота і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нумізма́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука, якая вывучае старажытныя манеты і медалі.

[Ад лац. numisma — манета.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)