ве́руючы, ‑ага, м.

Той, хто верыць у існаванне бога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

легкара́нены, ‑ага, м.

Той, хто атрымаў невялікае, лёгкае раненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лясні́чы, ‑ага, м.

Загадчык лясніцтва, спецыяліст па лясной гаспадарцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мно́жымае, ‑ага, н.

Лік, які множаць на іншы лік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падхару́нжы, ‑ага, м.

Падпрапаршчык казацкіх войск у царскай арміі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

важа́ты, ‑ага, м.

Кіраўнік піянерскага атрада, дружыны. Важаты піянерскага атрада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адыхо́днае, ‑ага, н.

Тое, што робіцца на адыход самым апошнім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́знічы, ‑ага, м.

Спец. Той, хто загадвае царкоўнай маёмасцю, рызніцай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссыльнака́таржны, ‑ага, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — чалавек, сасланы на катаргу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суднарабо́чы, ‑ага, м.

Рабочы па пагрузцы, разгрузцы і абслугоўванню суднаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)