Verbum

беспрынцыпо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае, не выражае пэўных прынцыпаў, пазбаўлены маральных асноў. Беспрынцыповы чалавек. Беспрынцыповы падбор кадраў. Беспрынцыповае рашэнне.

брыва́сты, ‑ая, ‑ае.

З вялікімі густымі бровамі. Шафёр, брывасты, з густой чупрынай, камлюкаваты і, відаць, дужы чалавек, не адказаў. Вышынскі.

буквае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Іран. Чалавек, які прыдае большае значэнне знешняму боку чаго‑н., дробязям, чым сутнасці справы; фармаліст.

бясстра́шны, ‑ая, ‑ае.

Які не ведае страху; адважны, смелы. Камандзір — то бясстрашны ў баю Чалавек, Камандзір — не палохаецца Небяспек. Куляшоў.

бабро́ўнік, ‑а, м.

Чалавек, які даглядае баброў і займаецца іх адловам. Прафесія баброўніка перадавалася з пакалення ў пакаленне. В. Вольскі.

зано́шанасць, ‑і, ж.

Стан заношанага. На нарах стаяў чалавек у доўгай палескай сярмязе цёмна-карычневага колеру, парыжэўшай ад заношанасці. Пестрак.

клапату́н, ‑а, м.

Разм. Клапатлівы чалавек. Бацька, сівы і яшчэ жвавы клапатун, цюкае непадалёку сякерай — шчапае на калодцы дровы. Ракітны.

невысакаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які не вызначаецца высокімі маральнымі якасцямі. Невысакародны чалавек. // Уласцівы такому чалавеку. Невысакародныя паводзіны.

•••

Невысакародныя металы гл. метал.

непрывы́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Адсутнасць прывычкі да каго‑, чаго‑н. Прыкурыў чалавек і давай з непрывычкі кашляць. Брыль.

неталенаві́ты, ‑ая, ‑ае.

Які не мае таленту; пасрэдны. Неталенавіты чалавек. // Які сведчыць аб адсутнасці таленту, не адзначаны талентам. Неталенавітая кніга.