Асло́на ’ахова’ (Яруш.). Улічваючы рэдкасць ужывання слова, хутчэй з польск. osłona ’тс’, чым непасрэдна ад асланяць (Нас.: ослоняць), асланіць. Гл. засланяць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Багра́к ’няроўнасць, шурпатасць’, багракова́тый ’кручкаваты’ (палес., Клім.). Цёмнае слова. Хутчэй за ўсё да буго́р ’няроўнасць’ з дыялектнай зменай ненаціскнога у > а.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Багі́ ’абразы’ (Інстр. II). Рус. бог, бо́ги, бога́, укр. біг ’тс’. Метафарычнае ўжыванне слова бог (гл.), вядомае ва ўсх.-слав. мовах.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Брыгва́ ’непраходнае балота’ (Яшкін). Няясна. Хутчэй за ўсё (параўн. значэнне слова) з дрыгва ’тс’, на якое аказала ўплыў нейкая іншая назва.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бязу́ла ’гультай’ (Касп.), бязу́льны ’свавольны, гарэзлівы’ (БРС). Няяснае слова. Можа, да без і ул‑ (вуліца)? Параўн. рус. безу́ла і г. д.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ва́рфыл ’вэрхал, трывога’ (Бяльк.). Дыялектнае змяненне запазычанага з польск. мовы слова ва́рхал ’тс’ (гл.) праз стадыі ва́рх(ы)л > ва́рхвыл > ва́рфыл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вядзяя́ ’від сеткі для лоўлі рыбы’ (Сцяшк. МГ). Запазычанне з літ. vedė́ja, vedėjà ’тс’ (да этымалогіі літ. слова гл. Фрэнкель, 1211).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Га́рнак ’гаршчок’ (Сл. паўн.-зах.). Запазычанне з польск. garnek (Сл. паўн.-зах., 427). Да польск. слова гл. Слаўскі, 1, 259–260.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гары́ла ’гарыла’ (БРС). Рус. гори́лла, укр. гори́ла. Непасрэднай крыніцай слова з’яўляецца англ. gorilla ’тс’. Падрабязней гл. Шанскі, 1, Г, 134–135.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Закуба́нь, зыкуба́нь ’невялікая затока на рацэ’ (Бяльк.). Гл. закаба́іна. Пры функцыяніраванні слова не выключана другаснае супастаўленне з уласнай назвай р. Кубань.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)