скамаро́шнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Паводзіць сябе так, як скамарох; крыўляцца. [Людміла:] Сярожа! Пакінь скамарошнічаць, а то я пайду. Кучар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сні́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Шматгадовая травяністая расліна сямейства парасонавых з буйнымі лісцямі і белымі кветкамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
табле́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Невялікі сплюшчаны шарык з прасаванага лекавага парашку. Таблетка аспірыну. Праглынуць таблетку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бла́га разг.
1. нареч. пло́хо; ду́рно; нехорошо́; ху́до; скве́рно;
адчува́ць сябе́ б. — чу́вствовать себя́ пло́хо (ду́рно, нехорошо́, ху́до, скве́рно);
2. в знач. безл. сказ. пло́хо, ду́рно, нехорошо́;
яму́ ста́ла б. — ему́ ста́ло пло́хо (ду́рно, нехорошо́);
3. в знач. сказ. пло́хо, нехорошо́;
б., што вы так мно́га ку́рыце — пло́хо (нехорошо́), что вы так мно́го ку́рите
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хай разг.
1. частица пуска́й, пусть;
х. е́дзе, калі́ хо́ча — пуска́й (пусть) е́дет, е́сли хо́чет;
х. так! — пуска́й (пусть) так!;
2. частица (при призыве, пожелании) да;
х. жыве́ дру́жба! — да здра́вствует дру́жба!;
3. союз уступ. пуска́й, пусть;
х. я памылі́ўся, але́ памы́лку гэ́ту я вы́правіў — пуска́й (пусть) я оши́бся, но оши́бку э́ту я испра́вил
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Нарцы́с ’расліна Narcissus poeticus’ (БРС, ТСБМ), нарцыз ’тс’ (Некр. і Байк.). Відаць, праз польск. narcyż, narcys ’тс’, дзе непасрэдна з лац. narcissus < грэч. νάρκισσος, названага так з-за дурманячага паху (гл. нарко́з).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лопуцень ’лопух павуціністы, Arctium (L.) tomentosum Mill.’ (брэсц., Кіс.). Утворана пры дапамозе суф. ‑ень ад ⁺лопут‑, якое, магчыма, генетычна суадносіцца з літ. lapúotas ’ліставы’, ’пакрыты лістамі’ — менавіта так выглядаюць учэпістыя калючкі лопуху.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
залажы́цца сов.
1. заключи́ть пари́; поспо́рить;
2. взя́ться (дру́жно);
мы як ~жы́ліся, дык да ве́чара і зрабі́лі — мы как взя́лись (дру́жно), так к ве́черу и сде́лали
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
надса́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Разм.
1. Празмернае напружанне сіл; натуга. [Пшэборскі] крыху збянтэжыўся і, тыкаючы пальцам перад сабою, гаварыў з надсадай, з прыціскам: — Так, так... вам, усім вам, — яшчэ да канца не дагаварваючы каму — «усім». Пестрак.
2. Пашкоджанне чаго‑н., хвароба ў выніку празмернага напружання сіл, натугі. Надсада ад падымання вялікага цяжару.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
працадзі́ць, ‑цаджу, ‑цэдзіш, ‑цэдзіць; зак., што.
1. Прапусціць (вадкасць) праз што‑н. для ачысткі. Працадзіць малако праз цадзілку. Працадзіць булён.
2. перан. Вымавіць павольна, неразборліва, не разнімаючы зубоў. — Цікава было б зірнуць на гэты лясок... — скрозь зубы працадзіў Лявон Свірыдавіч. Корбан. — Так, так, бачу, і ты, стары, жартаваць ўмееш, — працадзіў, ухмыляючыся, князь. Прокша.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)