дэспаты́я, ‑і, ж.

Форма неабмежаванай дзяржаўнай улады; дзяржава з уладай дэспата (у 1 знач.).

[Грэч. despoteia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курса́нцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да курсанта, належыць яму. Курсанцкая форма. Курсанцкі білет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагашлю́бнасць, ‑і, ж.

Форма шлюбу, пры якой дазваляецца мець некалькі жонак або некалькі мужоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рама́нсавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да раманса, уласцівы яму. Рамансавая форма. Рамансавая мелодыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэтралагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэтралогіі; у форме тэтралогіі. Тэтралагічная форма твора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэнтры́зм, ‑у, м.

Гіст. Найбольш замаскіраваная і прыкрытая форма апартунізму ў партыях II Інтэрнацыянала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пара́дны

I в разн. знач. пара́дный;

~нае шэ́сце — пара́дное ше́ствие;

~ная фо́рма — пара́дная фо́рма;

п. вы́гляд — пара́дный вид

II: п. за́піс ист. поря́дная за́пись;

~ная гра́мата — ист. поря́дная гра́мота

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́трыца, ‑ы, ж.

Спец.

1. Штамп, форма з паглыбленнямі для адліўкі друкарскіх літар, стэрэатыпаў і для штампоўкі розных вырабаў.

2. Форма з адбіткам набору, якая служыць для адліўкі стэрэатыпа.

3. Табліца матэматычных велічынь, размешчаных у выглядзе прамавугольнай схемы (табліцы).

[Ням. Matrize.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́лубка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж. (спец.).

1. гл. апалубіць.

2. Драўляная ці металічная форма, якая ўжыв. пры бетонных і жалезабетонных збудаваннях і знімаецца пасля зацвярдзення бетону.

Стальная а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даўноміну́лы, -ая, -ае.

Які існаваў, адбыўся ў далёкім мінулым.

Даўномінулыя падзеі.

○

Даўномінулы час — у граматыцы: асобая форма дзеяслова прошлага часу ў некаторых мовах, што абазначае дзеянне, якое папярэднічала другому дзеянню мінулага часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)