сельдэрэ́й, ‑ю, м.

Агародная расліна сямейства парасонавых, лісце і карэнне якой выкарыстоўваецца як прыправа да ежы.

[Ад фр. céleri.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

срэбралі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае серабрыстае лісце. Срэбралістыя таполі ўзносяць свае вяршыні горда да нябёс. Ліхадзіеўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схваста́ць, схвашчу́, схво́шчаш, схво́шча; схвашчы́; -ста́ны; зак.

1. што. Хвошчучы чым-н., сасцёбаць (разм.).

С. лісце з куста.

2. каго (што). Збіць, хвошчучы чым-н.

С. карову пугай.

3. што. Хвошчучы, сапсаваць.

С. пугу.

|| незак. схво́стваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

серабры́ць несов., в разн. знач. серебри́ть;

с. лы́жкі — серебри́ть ло́жки;

ме́сяц с. лі́сце — луна́ серебри́т листву́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Квасо́льнік ’лісце фасолі’, ’фасолевы суп’ (Сл. паўн.-зах., Мат. Гом., Шатал.). Гл. квасоль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Татаві́на, татовы́на ’лісце на бураках’ (івац., Жыв. сл.), ’націнне’ (Сл. Брэс.). Гл. цяцеўе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

листва́ ж., собир. лі́сце, -ця ср., мн. нет, лісцё, -ця́ ср., мн. нет, лісто́та, -ты ж., мн. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жаўце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Станавіцца жоўтым.

Лісце жаўцее.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вылучацца сваім жоўтым колерам.

Каля лесу жаўцелі аўсы.

|| зак. зжаўце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е (да 1 знач.) і пажаўце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вя́нуць, -ну, -неш, -не; вя́нуў і вяў, вя́нула і вя́ла; вянь; незак.

Страчваць свежасць, сохнуць.

Лісце вяне.

◊

Вушы вянуць (разм.) — нельга, не хочацца слухаць (што-н. бязглуздае, хлуслівае, непрыстойнае).

|| зак. звя́нуць, -ну, -неш, -не; звянь і завя́нуць, -ну, -неш, -не; завя́нь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гушча́рня, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і гушчар. Закаўкалі каўкі на ўзвышшы. Затрэслася лісце ў гушчарні. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)