Verbum

змярцве́лы, -ая, -ае.

1. Які страціў адчувальнасць, стаў мёртвым (пра клеткі, тканкі і пад.).

Змярцвелыя тканкі.

|| наз. змярцве́ласць, -і, ж.

2. перан. Нерухомы, застылы, пазбаўлены жыцця.

З. твар.

адрадзі́цца, -раджу́ся, -ро́дзішся, -ро́дзіцца; зак.

1. Аднавіцца, стаць зноў дзейным, жывым; аджыць.

Адрадзілася народная гаспадарка.

2. перан. Абудзіцца да новага жыцця, паявіцца зноў.

|| незак. адраджа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

усто́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Апора моста, гідратэхнічнага збудавання.

Устоі мастоў.

2. перан., мн. Тое, што склалася, устаялася, асновы (у 4 знач.).

Устоі жыцця.

Маральныя ўстоі.

хао́с, -у, м.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі: бязмерная прастора, стыхія, што існавала да ўзнікнення свету, зямлі і жыцця на ёй.

2. перан. Беспарадак, неразбярыха; блытаніна.

У пакоі х.

падзе́я, -і, мн. -і, падзе́й, ж.

Тое, што адбылося, тая ці іншая значная з’ява, факт грамадскага, асабістага жыцця.

Гістарычная п.

Сямейная п.

Міжнародныя падзеі.

|| прым. падзе́йны, -ая, -ае.

таталіта́рны, -ая, -ае.

Які характарызуецца поўным панаваннем дзяржавы над усімі бакамі жыцця грамадства, насіллем, знішчэннем дэмакратычных свабод і правоў асобы.

Таталітарная дзяржава.

Т. рэжым.

|| наз. таталіта́рнасць, -і, ж.