супрама́т, -у, М -ма́це, м. (разм.).

Скарачэнне: супраціўленне матэрыялаў (назва навукі).

Вучэбны курс супрамату.

|| прым. супрама́цкі, -ая, -ае і супрама́таўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тунгу́сы, -аў, адз. -гу́с, -а, м.

Ранейшая назва эвенкаў.

|| ж. тунгу́ска, -і, ДМ -гу́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. тунгу́скі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арле́ц, арляцу, м.

Распаўсюджаная размоўная назва раданіту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глаго́ль, ‑я, м.

Даўнейшая назва літары «г».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

еры́, нескл., н.

Даўнейшая назва літары «ы».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іера́рх, ‑а, м.

Царкоўна-афіцыйная назва епіскапа.

[Ад грэч. hierarchēs — свяшчэнны кіраўнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́ўстык, ‑у, м.

Тэхнічная назва едкіх шчолачаў.

[Ад грэч. kaustikós — пякучы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кі́са, ‑ы, ж.

Разм. Ласкальная назва кошкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ксёндз, ксяндза, м.

Польская назва каталіцкага свяшчэнніка.

[Польск. księndz.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зыра́не, -ра́н, адз. -ра́нін, -а, м.

Ранейшая назва народа комі.

|| ж. зыра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. зыра́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)