ледавіко́ва-марскі́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ледавіко́ва-марскі́ |
ледавіко́ва-марска́я |
ледавіко́ва-марско́е |
ледавіко́ва-марскі́я |
| Р. |
ледавіко́ва-марско́га |
ледавіко́ва-марско́й
ледавіко́ва-марско́е |
ледавіко́ва-марско́га |
ледавіко́ва-марскі́х |
| Д. |
ледавіко́ва-марско́му |
ледавіко́ва-марско́й |
ледавіко́ва-марско́му |
ледавіко́ва-марскі́м |
| В. |
ледавіко́ва-марскі́ (неадуш.)
ледавіко́ва-марско́га (адуш.) |
ледавіко́ва-марску́ю |
ледавіко́ва-марско́е |
ледавіко́ва-марскі́я (неадуш.)
ледавіко́ва-марскі́х (адуш.) |
| Т. |
ледавіко́ва-марскі́м |
ледавіко́ва-марско́й
ледавіко́ва-марско́ю |
ледавіко́ва-марскі́м |
ледавіко́ва-марскі́мі |
| М. |
ледавіко́ва-марскі́м |
ледавіко́ва-марско́й |
ледавіко́ва-марскі́м |
ледавіко́ва-марскі́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
нар’я́н-ма́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нар’я́н-ма́рскі |
нар’я́н-ма́рская |
нар’я́н-ма́рскае |
нар’я́н-ма́рскія |
| Р. |
нар’я́н-ма́рскага |
нар’я́н-ма́рскай
нар’я́н-ма́рскае |
нар’я́н-ма́рскага |
нар’я́н-ма́рскіх |
| Д. |
нар’я́н-ма́рскаму |
нар’я́н-ма́рскай |
нар’я́н-ма́рскаму |
нар’я́н-ма́рскім |
| В. |
нар’я́н-ма́рскі (неадуш.)
нар’я́н-ма́рскага (адуш.) |
нар’я́н-ма́рскую |
нар’я́н-ма́рскае |
нар’я́н-ма́рскія (неадуш.)
нар’я́н-ма́рскіх (адуш.) |
| Т. |
нар’я́н-ма́рскім |
нар’я́н-ма́рскай
нар’я́н-ма́рскаю |
нар’я́н-ма́рскім |
нар’я́н-ма́рскімі |
| М. |
нар’я́н-ма́рскім |
нар’я́н-ма́рскай |
нар’я́н-ма́рскім |
нар’я́н-ма́рскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
прыбярэ́жна-марскі́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыбярэ́жна-марскі́ |
прыбярэ́жна-марска́я |
прыбярэ́жна-марско́е |
прыбярэ́жна-марскі́я |
| Р. |
прыбярэ́жна-марско́га |
прыбярэ́жна-марско́й
прыбярэ́жна-марско́е |
прыбярэ́жна-марско́га |
прыбярэ́жна-марскі́х |
| Д. |
прыбярэ́жна-марско́му |
прыбярэ́жна-марско́й |
прыбярэ́жна-марско́му |
прыбярэ́жна-марскі́м |
| В. |
прыбярэ́жна-марскі́ (неадуш.)
прыбярэ́жна-марско́га (адуш.) |
прыбярэ́жна-марску́ю |
прыбярэ́жна-марско́е |
прыбярэ́жна-марскі́я (неадуш.)
прыбярэ́жна-марскі́х (адуш.) |
| Т. |
прыбярэ́жна-марскі́м |
прыбярэ́жна-марско́й
прыбярэ́жна-марско́ю |
прыбярэ́жна-марскі́м |
прыбярэ́жна-марскі́мі |
| М. |
прыбярэ́жна-марскі́м |
прыбярэ́жна-марско́й |
прыбярэ́жна-марскі́м |
прыбярэ́жна-марскі́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сухапу́тна-марскі́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сухапу́тна-марскі́ |
сухапу́тна-марска́я |
сухапу́тна-марско́е |
сухапу́тна-марскі́я |
| Р. |
сухапу́тна-марско́га |
сухапу́тна-марско́й
сухапу́тна-марско́е |
сухапу́тна-марско́га |
сухапу́тна-марскі́х |
| Д. |
сухапу́тна-марско́му |
сухапу́тна-марско́й |
сухапу́тна-марско́му |
сухапу́тна-марскі́м |
| В. |
сухапу́тна-марскі́ (неадуш.)
сухапу́тна-марско́га (адуш.) |
сухапу́тна-марску́ю |
сухапу́тна-марско́е |
сухапу́тна-марскі́я (неадуш.)
сухапу́тна-марскі́х (адуш.) |
| Т. |
сухапу́тна-марскі́м |
сухапу́тна-марско́й
сухапу́тна-марско́ю |
сухапу́тна-марскі́м |
сухапу́тна-марскі́мі |
| М. |
сухапу́тна-марскі́м |
сухапу́тна-марско́й |
сухапу́тна-марскі́м |
сухапу́тна-марскі́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
нерэі́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — марская німфа, адна з дачок бога мора Нерэя.
2. Спец. Кольчаты марскі чарвяк.
[Грэч. Nērēis — дачка Нерэя.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вае́нна-марскі́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вае́нна-марскі́ |
вае́нна-марска́я |
вае́нна-марско́е |
вае́нна-марскі́я |
| Р. |
вае́нна-марско́га |
вае́нна-марско́й
вае́нна-марско́е |
вае́нна-марско́га |
вае́нна-марскі́х |
| Д. |
вае́нна-марско́му |
вае́нна-марско́й |
вае́нна-марско́му |
вае́нна-марскі́м |
| В. |
вае́нна-марскі́ (неадуш.)
вае́нна-марско́га (адуш.) |
вае́нна-марску́ю |
вае́нна-марско́е |
вае́нна-марскі́я (неадуш.)
вае́нна-марскі́х (адуш.) |
| Т. |
вае́нна-марскі́м |
вае́нна-марско́й
вае́нна-марско́ю |
вае́нна-марскі́м |
вае́нна-марскі́мі |
| М. |
вае́нна-марскі́м |
вае́нна-марско́й |
вае́нна-марскі́м |
вае́нна-марскі́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
паве́трана-марскі́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паве́трана-марскі́ |
паве́трана-марска́я |
паве́трана-марско́е |
паве́трана-марскі́я |
| Р. |
паве́трана-марско́га |
паве́трана-марско́й
паве́трана-марско́е |
паве́трана-марско́га |
паве́трана-марскі́х |
| Д. |
паве́трана-марско́му |
паве́трана-марско́й |
паве́трана-марско́му |
паве́трана-марскі́м |
| В. |
паве́трана-марскі́ (неадуш.)
паве́трана-марско́га (адуш.) |
паве́трана-марску́ю |
паве́трана-марско́е |
паве́трана-марскі́я (неадуш.)
паве́трана-марскі́х (адуш.) |
| Т. |
паве́трана-марскі́м |
паве́трана-марско́й
паве́трана-марско́ю |
паве́трана-марскі́м |
паве́трана-марскі́мі |
| М. |
паве́трана-марскі́м |
паве́трана-марско́й |
паве́трана-марскі́м |
паве́трана-марскі́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сінь, -і, ж.
1. Сіні колер; сіняя прастора, сіняя паверхня (пра мора, неба, паветра).
Марская с.
Не змераць вокам шыр палёў і неба с.
2. У горнай справе — назва некаторых руд, якія маюць сіні колер.
Медная с.
Жалезная с.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
селядзе́ц, -дца́, мн. -дцы́, -дцо́ў, м.
Невялікая марская прамысловая рыба, якая ўжыв. ў ежу ў засоленым ці вэнджаным выглядзе.
Сярэднесалёны с.
◊
Як у бочцы селядцоў — пра мноства людзей у цесным памяшканні (разм.).
|| прым. селядцо́вы, -ая, -ае.
С. промысел.
Сямейства селядцовых (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спрут, -а, М спру́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Марская жывёла класа галаваногіх малюскаў з мешкападобным целам і васьмю шчупальцамі; васьміног.
2. перан. Увасабленне абсалютнага зла; распаўсюджаная метафара для абазначэння арганізацый, якія ўяўляюць небяспеку для грамадства (мафія, таталітарныя секты і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)