мнагаво́ддзе, ‑я, н.

1. Перыяд, калі ў рэках, вадаёмах бывае вады больш, чым звычайна.

2. Празмерная колькасць вады, вільгаці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіпяці́льнік, ‑а, м.

Апарат для прыгатавання кіпячонай пітной вады; тытан ​3. // Электранагравальная прылада ў выглядзе спіралі для кіпячэння вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаво́ддзе, ‑я, н.

1. Нізкі ўзровень вады ў рэках, азёрах і пад. Летняе малаводдзе рэчак.

2. Недахоп вады, арашэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замуці́ць сов. (сделать мутным) замути́ть, взмути́ть;

◊ вады́ не заму́ціць — воды́ не замути́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шкля́нка ж. стака́н м.;

◊ бу́ра ў ~нцы вады́ — бу́ря в стака́не воды́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непару́шны, -ая, -ае.

1. Такі, якога нельга парушыць, моцны.

Непарушная дружба.

2. Які захоўваецца ў цэласці, не падлягае расходаванню.

Н. запас вады.

|| наз. непару́шнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэбі́т, -у, М -бі́це, м. (спец.).

Колькасць газу, вады, нафты ці іншай вадкасці, якую дае крыніца за адзінку часу.

Д. нафтавай свідравіны.

|| прым. дэбі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наглыта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. каго-што. Праглынуць у вялікай колькасці.

Н. пылу.

Н. халоднай вады.

2. Наесціся чаго-н., недастаткова перажоўваючы (разм.).

Н. клёцак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кана́ва, -ы, мн. -ы, -на́ў, ж.

Неглыбокі і нешырокі роў, звычайна для сцёку вады.

Асушальная к.

|| памянш. кана́ўка, -і, ДМ -на́ўцы, мн. -і, -на́вак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карэ́ц, -рца́, мн. -рцы́, -рцо́ў, м.

Драўляны або металічны коўш (у 1 знач.) з ручкай для зачэрпвання вады, квасу і пад.; конаўка.

|| прым. карцо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)